~*~

W jednym miejscu jest niewinny, zielony i spokojny, przyozdobiony rozłożystymi paprotkami, krwistoczerwoną jarzębiną i młodymi brzózkami o delikatnych, wonnych gałązkach. Głębiej drogi stają się co raz węższe, drzewa zataczają co raz szersze kręgi zagarniając miejsce pod swoje okazałe korony, pną się co raz wyżej jakby chciały przebić się przez lazur nieba wprost do słońca. W miejscu gdzie zwaliły się wiekowe dęby i klony wyrastają nowe drzewa, rozpościerają gałęzie obsypane zielonymi liśćmi tworząc zielne sklepienie. Nie wiadomo co może nas tu spotkać, więc warto mieć uszy i oczy dookoła głowy.

~*~